Słownik frazeologiczny . 2013.
warunki — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. warunkików {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stan rzeczy w jakiejś dziedzinie; okoliczności, położenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Warunki klimatyczne. Praca w warunkach szkodliwych… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
warunek — m III, D. waruneknku, N. waruneknkiem; lm M. waruneknki 1. «czynnik, od którego uzależnione jest istnienie czegoś» Warunek rozwiązalności równania. Konieczny warunek postępu. Oszczędność warunkiem dobrobytu. 2. «zastrzeżenie, od którego… … Słownik języka polskiego
życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… … Słownik języka polskiego
polepszać — ndk I, polepszaćam, polepszaćasz, polepszaćają, polepszaćaj, polepszaćał, polepszaćany polepszyć dk VIb, polepszaćszę, polepszaćszysz, polepszaćlepsz, polepszaćszył, polepszaćszony «zmieniać na lepsze, poprawiać, ulepszać» Polepszać warunki… … Słownik języka polskiego
byt — m IV, D. u, Ms. bycie; lm M. y 1. «całokształt życia; istnienie, życie» Byt człowieka, zwierzęcia. Coś jest sprawą bytu narodowego. Zagadka, zagadnienie bytu. Usprawiedliwić swój byt. ∆ biol. Walka o byt «w teorii doboru naturalnego Darwina… … Słownik języka polskiego
egzystencja — ż I, DCMs. egzystencjacji; lm D. egzystencjacji (egzystencjacyj) 1. «istnienie, byt; życie, warunki życia» Minimum egzystencji. Warunki egzystencji. Zapewnić komuś egzystencję. Wieść spokojną egzystencję. 2. filoz. «przeciwieństwo esencji istoty … Słownik języka polskiego
ekologiczny — «dotyczący związku warunków zewnętrznych z życiem roślin i zwierząt; środowiskowy» Badania ekologiczne. Grupy ekologiczne roślin. Warunki ekologiczne. ∆ biol. Czynniki ekologiczne «wszelkie elementy przyrody ożywionej i nieożywionej… … Słownik języka polskiego
odpowiedni — odpowiedniniejszy «odpowiadający celowi, przeznaczeniu, spełniający wymagane warunki; stosowny dla kogoś, nadający się do czegoś; właściwy, należyty» Odpowiedni człowiek. Odpowiednia chwila, pora. Odpowiedni paragraf. Wpisać coś w odpowiednią… … Słownik języka polskiego
symulować — ndk IV, symulowaćluję, symulowaćlujesz, symulowaćluj, symulowaćował, symulowaćowany 1. «stwarzać fałszywe pozory; udawać, zmyślać» Symulować chorobę. 2. «naśladować, odtwarzać» Symulować warunki na szosie, warunki lotu. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po … Słownik języka polskiego
